Bu hususta beynel-ulemâ muhtelefün-fîhtir. Ebû Hanife ve Mâlik ile cumhur-ı ulemâ “Efkah” olanın ehak olduğu kâildirler. Ebû Yusuf ile Ahmed ibn-i Hanbel ve İshâk b. Râhûye ise “Akra” olanı tercih etmişlerdir. Bu, Şafii’den bazı ulemânın da kavlidir. Ulemâ-yı Hanefiyye gelince onlar; imâmet, namaz câiz olacak kadar kıraatten behremend olmak şartıyla “Sünnete a’lem” olanın, yani fıkıh ile ahkâm-ı şeri’yyeyi en çok bilenin hakkıdır, derler ki, bu da aşağı yukarı efkah demeye varır. Şafii de buna kâil olmuştur.
İmâmet hususunda takdîmi müstelzim hısâl, yalnız kıraat ile ilimden ibaret olmayıp, bu hısalde tesâvî hâlinde diğer evsaf da aranır: 1- Vera’ (Takvaca ileri olan). 2- Yaş. (Yaşı büyük olan) 3- Güzel Ahlâk. 4- Yakışıklı olan. 5- Sesi en güzel olan. 6- En güzel giyinen. Nesbce güzel olan, âilesi güzel olan. Bunların hepsinde müsavi olunursa kur’a atılır.