Buharî Hadis No: 1202- Zeyd ibn-i Hâlid (Cühenî)’den (ra) Resûlullah’ın (sav) şöyle buyurduğu rivâyet olunmuştur: “Her kim Allah uğrunda gazâ edecek bir askeri -sefere gereken eşyasını tedarik ederek- hazırlarsa, o da gazâ etmiş(çesine sevaba nâil) olur. Yine her kim Allah yolunda gazâ eden bir askerin namusluca yerini tutar, (o askerde kaldıkça gerideki işlerine ve âilesine bakar)sa, o da gazâ etmiş (demek) olur.”
Bu hadis-i şerif; ictimaî yardım, ictimaî bağlılık ve birlik itibariyle son derece ehemmiyeti haizdir.
Resûlullah’ın (sav) hayatı zamanında askerlik teşkilâtı halkın hâli-vakti yerinde olanları gazâya kendi atıyla, silahıyla, yiyecek, içecek gibi bütün sefer ve gazâ levazımıyla iştirak etmek esasına göre kurulmuştu. Fakirler de Resûlullah (sav) ve Ashab’ın zenginleri tarafından techiz edilirdi. Fakir olup da hiçbir taraftan yardım görmeyenler, uzak seferlere iştirak etmeyip Medine’de kalırlar, gazilerin işlerine ve âilelerine hayırhâhâne bir emniyetle bakarlardı. Bu cihetle cephe gerisindeki gazi işlerine ve âilelerine namuskârâne yardım keyfiyetine Resûlullah (sav) tarafından müstesna bir derecede ehemmiyet verilmiş, bunlara da gazâ etmişçesine uhrevî mükâfat vaad edilmiştir.